Een Wildersje

In mijn vorige blog schreef ik over de onderhandelingen over de te fietsen pas naar Argentinië. Mijn sarcasme is niet goed overgekomen, want wat ik eigenlijk duidelijk wilde maken was dat ik van plan was een hele moeilijke grensoversteek (een hoge pas door de Andes) over te gaan fietsen en dat Joos mij daartoe niet had hoeven overhalen. Mijn laatste zin, dat Joos niks had terug gekregen, was dus sarcastisch bedoeld. Ik was, doordat ik mij zo goed had gevoeld op hoogte in Bolivia, wellicht wat overmoedig geworden.

Waar Joos dacht dat "er een mooi akkoord lag waar fietsend Nederland zijn vingers bij kon aflikken", dacht ik hier na wat meer informatie van de experts (andere fietsers die de pas al hadden gefietst) toch anders over. Ik heb dan ook op het laatste moment het Andes-akkoord laten knappen. De coalitie Sanne-Joos heeft geen schade opgelopen. Joos heeft me nog geprobeerd te overtuigen met goed doorgerekende getallen: het wordt maar -15 graden 's nachts, de hoogste top waar we overheen moeten is maar 4500 meter en dat dan 2 keer. We hoeven maar 10 liter water per persoon mee en maar eten voor 6 dagen. Ik twijfelde aan deze cijfers en denk dat de vrouwelijke fietser met dit akkoord wel eens slechter uit zou kunnen zijn.

Het werd dus polderen. En zo is het Jama-akkoord tot stand gekomen. Ik heb me dus per bus naar Purmamarca in Argentinië laten vervoeren terwijl Joos een groot deel van de Paso de Jama heeft gefietst. En na 2,5 dag een eenmansfractie te hebben gevormd hebben we ons weer herenigd. De ontwenningsverschijnselen van Joos traden gelijk bij mij in: ik werd snotverkouden. En dus erg blij dat ik in een warm hostel was en niet op de koude pas. Maar dat warme bed bleek bezet. Dit keer niet door Joos, maar de bedwantsen hebben van me genoten. Ik zit nu dus onder de grote rode jeukende bulten. Vandaag dus maar een klein stukje, gefietst. Heel erg mooi. Het is hier winter, maar daar merken we niks van.

Mijn solo wandeling rond de zevenkleurenberg in Purmamarca, waar ik op Joos heb gewacht

Deze foto is gemaakt op de zoutvlakte in Bolivia, waar alle toeristen de raarste dingen verzinnen om dit soort rare foto's te maken. Recht zijn Joos en ik.