Taartjes

Het is lang geleden dat ik mensen mineraalwater heb zien bestellen. Water haal je uit de stroompjes uit de bergen. In het restaurant Lago Verde midden in het nationaal park Los Alerces met het mooiste uitzicht dat je je kan wensen, bestellen net uitziende toeristen met ronde brilletjes, kraagjes, parels en rokjes flessen vol mineraalwater. Boven een taartje van ruim 5 euro beklaagt een Amerikaans stel zich bij de eigenaar dat er geen telefoon en internetbereik is. "My wife has business in the States and we expected something different from this place".
Hoe fijn het ook is om weer ergens koffie te kunnen drinken en een taartje te eten onderweg, het is ook even wennen aan de luxe en de toeristen die daar bij horen.
Verrukt zijn we dat een douche warm is en blijft. Blij loop ik door een supermarkt met zo veel keuze. En bij de high tea in Trevelin, een Welsh town, kunnen we ons niet beheersen. Niemand die daar zit eet alles op: je krijgt een doggy bag. Maar Joos en ik verbazen de ober door een lege tafel achter te laten. 's Nachts moet Joos de 8 taartjes op de wc bezuren.

We zijn vanuit Futaleufu via Trevelin naar het nationaal park Los Alerces gefietst. In Los Alerces hebben we twee dagen gewandeld. We kamperen op het mooiste plekje tot nu toe: playa blanca met uitzicht op een meer waar we ook nog even in kunnen zwemmen (Joos)/ pootjebaden (Sanne). De volgende dag wandelen we naar Lago Krugger, waar we worden opgehaald met een bootje en terug naar onze fietsen worden gebracht.
Het fietsen door het park is fantastisch en het drogere Argentijnse klimaat bevalt goed. Nu zijn we in El Bolson, een oud hippiestadje, waar gisteravond hippiegebrouwen bier is gedronken in de bierfabriek Otto Tipp met de Poolse - naar het noorden-fietsende Karl. Ook hier gaan we nog wandelen en dan zien we over ruim een week Marije en Maaike in Bariloche.