(On)gewenste verrassingen

Elke dag is er wel een verrassing. Soms klein, soms groot. Soms door eigen schuld, soms domme pech of veel geluk.
Dat de slechte onverharde weg overgaat in asfalt blijkt soms een fata morgana, maar soms ook niet.
Voor de ingang van een dichte camping, waar we 5 km voor om hebben gefietst (bergop) duikt er uit de bosjes een wilde man op: rare bril, lang haar, wollen muts. Ja hoor, de camping is open en we kunnen over een uur een warme douche krijgen. Hij was even hout aan het hakken.

Zaterdag hadden we de grootste verrassing tot nu toe. In de berghut Otto Meilling, aan de voet van de de monte tronador (3480), blijkt een van de beste bands uit Bariloche te spelen. Elk jaar wandelen ze een keer met drumstel, gitaren, versterkers en zelfs discolampen 5 uur omhoog om midden op de berg een concert te geven. En wij waren toevallig daar.
En Joos heeft me verrast met een bijzonder contract: na de reis wordt het proefsamenwonen omgezet in serieus samenwonen. Als ik tenminste een leuke en af en toe zinvolle bijdrage lever aan het huishouden. Gelukkig is in Joos huishouden al snel iets zinvol.

De laatste week hebben we meer gewandeld dan gefietst. Dat gaf wat tijd om de statistieken bij te werken. Dus wie het leuk vindt, hier komen ze:

Overdag:
- 45 fietsdagen, waarin we 2300 km hebben afgelegd, waarvan 1200 op ripio;
- 16 wandeldagen;
- 9 rustdagen;
- waarvan 12 dagen met regen

's Nachts:
- 15 nachten in het wild
- 20 keer op een bed (of althans niet op ons eigen matje)
- 35 nachten op een camping

In deze 10 weken hebben de fietsen één lekke band, één nieuw wiel, één nieuw stuur, één nieuwe trapper en één nieuw tandwielschroefje gehad.

Nu zijn Marije en Maaike er, heel gezellig. Gister gefietst en nu drie dagen wandelen.