Denkend aan Patagonië zie ik brede rivieren

We fietsen over een netjes aangelegd fietspad, in de middenberm van de grote weg door Santiago. De frisse berglucht is ingeruild voor smog, de bergen door hoge kantoren, de vogelgeluiden voor toeters en de tent voor het appartement van fietster Ruth (ontmoet op de Carretera Austral). We hebben Patagonië verlaten: in Curacautin is het eerste gedeelte van onze reis geëindigd en hebben we de bus naar Santiago genomen met de fietsen onderin.
De laatste dagen fietsen in Patagonië waren een waardig afscheid. We fietsten door het nationaal park Conguillo tussen twee vulkanen door. De lavastromen waren nog duidelijk te zien. En overal de aparte monkey puzzle trees.
Maar buiten het nationaal park leek het landschap wat op Nederland. Best leuk, maar we zijn verwend en ondertussen spectaculairder gewend. En dus was het een goed moment een bus te nemen om Spaans te gaan leren in Santiago, artistiek te gaan doen in Valparaiso en daarna onze fietstocht in het noorden van Chili (woestijn, zoutvlaktes, hoge bergen) voort te gaan zetten.
Er zijn vragen gekomen over de vingers van Joos op de foto's bij het vorige blog. Joos geeft aan bij welke van de zeven meren we zijn.
De vrienden en familie van Joos hebben fanatiek meegedaan met de paasquiz. Maar ook Jeske en Bart zijn in de prijzen gevallen. Kijk voor de uitslag op joosfrancke.blogspot.com.

Vergelijken

Twee Oostenrijkse fietsers: " Nee, wij gaan niet naar Torres del Paine (een van de mooiste nationaal parken van Zuid-Amerika), in Oostenrijk hebben we ook bergen".
Menig Zwitserse reiziger: " Ik denk dat ik Bariloche (mooie bergen en meren) oversla, het schijnt zo erg op Zwitserland te lijken."

Op reis lijkt iedereen altijd maar te willen vergelijken. Ook wij hebben er soms last van. Gelukkig zijn we nu in Chili, waar we weer lekker kunnen vergelijken met Argentinië. Argentinië waar de douche wel warm is, de restaurants wel open zijn en eten hebben en de mensen druk zijn met werk of sport in plaats van met tv kijken.
Maar gelukkig is Chili op veel punten uniek. Alleen in Chili is het mogelijk een slager binnen te lopen en als je om vlees vraagt zonder schaamte of uitleg een nee te horen te krijgen. Alleen in Chili is het mogelijk in een restaurant te horen te krijgen dat er geen lunch is, terwijl om je heen vier mensen een lunch naar binnen zitten te werken. Maar ook is het alleen in Chili mogelijk om de Villarica vulkaan te beklimmen en wat was dat leuk. In 4 uur zijn we, met twee hele gezellige Nederlanders uit Amsterdam en twee leuke gidsen, deels over ijs, naar de top gelopen waar we in de smeulende rokende krater konden kijken en een fantastisch uitzicht hadden. En toen sleeënd naar beneden. De gidsen konden zich heel nuttig maken met mij in de groep, omdat ik met mijn arm geen ice axe kon gebruiken om je val te breken. Ik liep dus als een hond aan een touwtje.

We zijn inmiddels dus weer in Chili. Het toeristisch stadje Pucon.
Twee weken geleden hadden we Marije en Maaike 6 dagen op bezoek in Bariloche. Joos en ik vonden het zo gezellig met de twee chicas. We hebben gefietst, heel mooi gewandeld (in de sneeuw) en we hebben ons verkeken op het alcoholpercentage van de cerveza artesenal en het lokale drankje pisco sour. En we waren blij dat we met deze Delftse nerds gezellig konden praten over dingen zoals het ontbreken van dubbel glas in de te koude berghut op 1700 m.

Nadat Marije en Maaike verder zijn gereisd, hebben wij de zevenmerenroute gefietst. Erg mooi. Deze route eindigde in San Martin de Los Andes, wat een heel relaxed stadje bleek dus daar hebben we nog een dagje niks gedaan. Toen zijn we met de fiets en boot doorgestoken naar Chili. En daar hebben we drie dagen in het meren/vulkaangebied gefietst. Of ik het echt fietsen kan noemen wat ik die laatste twee dagen heb gedaan weet ik niet. De klim naar 1200 m was zo steil, de weg zo slecht en ik was wat ziekig, dus dat betekende voor mij veel lopen en duwen van de fiets en voor Joos vaak het omhoog fietsen van twee fietsen.
Ik kan daarom trots mededelen dat een nieuw record " leg zo min mogelijk afstand af in een bepaalde tijd" is behaald: 49 km in 8 uur. Daarvan waren er 9 over een weg die niet toegankelijk was voor auto's, hoogstens voor 4x4's maar ook dat leek ons geen aanrader. We fietsten/wandelden deze 9 km dan wel in een sprookjebos met hele rare mooie "monkey puzzle trees". En gelukkig konden we na de eerste dag ploeteren na het fietsen relaxen in de thermen.

Paasquiz met leuke prijzen

Hier is ie dan: de paasquiz! Het zijn geen gemakkelijke vragen. Dus laat je niet afschrikken als je iets niet weet. Meedoen is belangrijker dan winnen.

Hoewel. Er zijn leuke prijzen. De prijs voor de winnaar is een patagonische driegangenmaaltijd bereid door sanne en joos. De prijs voor de slechste inzending is een patagonische douche. De prijs voor de meest verrassende inzending is een verrassend souveniertje.

Inzendingen kunnen alleen per e-mail naar joos of sanne. Dus niet in de blog reageren, omdat sommigen de verleiding om af te kijken niet kunnen weerstaan. De deadline voor de inzending is 15 april.

Iedere vraag kan maximaal één punt opleveren, dus tien punten is het maximum.

Over de uitslag kan worden gecorrespondeerd door het klachtenformulier in te vullen. Niet dat dit de uitslag verandert, maar het geeft de klager het goede gevoel gehoord te zijn.

En nu aan de slag:

1. Wat vindt sanne haar leukste bijnaam?
a) klimgeit
b) de rode tekkel
c) the keltic woman
d) anders, namelijk.........

2. Hoeveel wielomwentelingen hebben onze 26 inch wielen gemaakt in de eerste 10 weken?

3. Op welke acteur uit welke toepasselijke film lijkt joos op deze foto?

a) brad pitt in 'patagonian winds'
b) george clooney in 'fietsen in chili en argentinie'
c) rodrigo de la serna in 'the motorcycle diaries'
d) søren dyrberg malling in 'the killing'

4. Welke artiets zingt in een nummer de titel van joos' laatste blog (En de band speelt door, heel de nacht)?

5. Wat is de naam van de paddestoelen op deze foto? En zijn deze eetbaar? 

6. Welk dorp op de carretera austral is vernoemd naar de vrouw van pinochet? Waarom is dit dorp van bijzondere betekenis in onze reis?

7. Welke vrucht hebben we het meeste gegeten en welke naam heeft deze in chili?
a) bananen, chileense naam: flapuitos
b) avocado's, chileense naam: paltas
c) sinaasappels, chileense naam: oreganos
d) tomaten, chileense naam: vino tintos

8. Hoeveel stempels van argentijnse en chileense grensposten hebben we van deze reis per persoon inmiddels in ons paspoort? Ter info, zowel bij aankomst als vertrek wordt één stempel gezet.

9. Waar is de fotograaf op deze foto onbedoeld op gestuit?

 

10. Wat is de leus van de protestbeweging in de regio Aysen?
a) geen gezeik, iedereen rijk
b) tu problema es mi problema
c) no a los carros, si a las bicicletas
d) mas gasolina, mas felicidad

(On)gewenste verrassingen

Elke dag is er wel een verrassing. Soms klein, soms groot. Soms door eigen schuld, soms domme pech of veel geluk.
Dat de slechte onverharde weg overgaat in asfalt blijkt soms een fata morgana, maar soms ook niet.
Voor de ingang van een dichte camping, waar we 5 km voor om hebben gefietst (bergop) duikt er uit de bosjes een wilde man op: rare bril, lang haar, wollen muts. Ja hoor, de camping is open en we kunnen over een uur een warme douche krijgen. Hij was even hout aan het hakken.

Zaterdag hadden we de grootste verrassing tot nu toe. In de berghut Otto Meilling, aan de voet van de de monte tronador (3480), blijkt een van de beste bands uit Bariloche te spelen. Elk jaar wandelen ze een keer met drumstel, gitaren, versterkers en zelfs discolampen 5 uur omhoog om midden op de berg een concert te geven. En wij waren toevallig daar.
En Joos heeft me verrast met een bijzonder contract: na de reis wordt het proefsamenwonen omgezet in serieus samenwonen. Als ik tenminste een leuke en af en toe zinvolle bijdrage lever aan het huishouden. Gelukkig is in Joos huishouden al snel iets zinvol.

De laatste week hebben we meer gewandeld dan gefietst. Dat gaf wat tijd om de statistieken bij te werken. Dus wie het leuk vindt, hier komen ze:

Overdag:
- 45 fietsdagen, waarin we 2300 km hebben afgelegd, waarvan 1200 op ripio;
- 16 wandeldagen;
- 9 rustdagen;
- waarvan 12 dagen met regen

's Nachts:
- 15 nachten in het wild
- 20 keer op een bed (of althans niet op ons eigen matje)
- 35 nachten op een camping

In deze 10 weken hebben de fietsen één lekke band, één nieuw wiel, één nieuw stuur, één nieuwe trapper en één nieuw tandwielschroefje gehad.

Nu zijn Marije en Maaike er, heel gezellig. Gister gefietst en nu drie dagen wandelen.